ابن خلدون در باب مقوله مهم و بنیادین عدالت نظریه پردازیهای عمده ای کرده است و آراء او در این زمینه علاوه بر تشابه با نظریه های اسلامی عدالت پیشینیان و پسینیان بعداز خود‘ واجد ابداعات در خوری هم است . به عنوان نمونه عدالت اجتماعی از دید وی به معنای تأمین مصلحت عمومی به بهترین وجه ممکن و اصلی ترین مبنای تأمین عمران و امنیت است. از سویی ابن خلدون به دلیل گسترة اختناق و شدت سرکوب و امکان هلاکت عمومی و فقدان قدرت و شوکت لازم ‘ اعتقادی به عمل انقلابی برای رسیدن به عدالت نداشته و آن را تکلیف شرعی نمی شمرده است‘ هر چند آرمان عدالت خواهی نزد وی کاملاً محفوظ و ملحوظ است و قیامهای اصیل را همواره ستوده است.
)