مطالعات منطقه ای درحال حاضر به بخشی انفکاک ناپذیر از رشته روابط بین الملل تبدیل شده و روز به روز جاذبه بیشتری می یابد. با توجه به اهمیت روز افزون مطالعات منطقه ای پرداخته و به این پرسشها پاسخ مناسب داده شود: آیا مطالعات منطقه ای ‘ روش شناسی مستقل و جداگانه ای از سایر شاخه های علوم سیاسی دارند؟ ضعفهای متدلوژیک مطالعات منطقه ای کدامند؟ آیا این رشته از دانش سیاسی‘ مشارکتی در غنا بخشیدن به روش شناسی د رمجموعه رشته های علوم سیاسی و روابط بین الملل داشته است؟
به منظور پاسخگویی به پرسشهای مذکور‘ این نوشتار به سه بهره تقسیم شده است:
بهره اول‘ به سیر تحول مطالعات منطقه ای اختصاص یافته است‘ بهره دوم به نقاط ضعف متدلوژیک مطالعات منطقه ای می پردازد و سرانجام د ربهره آخر‘ مشارکت مثبت این مطالعات در عرصه متدلوژیک رشته روابط بین الملل مورد بررسی قرار می گیرد.
لب کلام این نوشته آن است که پراکندگی روش شناختی و حضور انگیزه های سیاسی در تحقیق ‘ از نقاط ضعف مطالعات منطقه ای بوده‘ فراهم آوردن زمینه مناسب برای آزمودن گمانه ها ی مختلف ‘ خلق تئوری های جدید و نزدیک کردن نظریه پردازی با واقعیتهای اجرایی‘ از نقاط قوت این گونه مطالعات است.
با عنایت به چارچوب مطرح شده‘ لازم است مروری کوتاه بر تاریخچه مطالعات منطقه ای داشته باشیم.
)