موضوع مقاله حاضربررسی ساختار توسعه نیافتگی است و می کوشد برای این سوال اصلی پاسخ مستدل ومستندی بیابد که علت رشد صنعتی بعضی از کشورهای پیشتر رشد نیافته در مقابل تعمیق توسعه نیافتگی دیگر کشورها چیست . همچنین به دو سوال مکمل نیز پرداخته شده است: اولا‘ چه عواملی موجب تفاوت بین نتایج این اقدامات آگاهانه و ارادی برای توسعه شده است؛ ثانیا‘ از لحاظ نظری ‘ کدام یک از استراتژیهای جایگزینی واردات و توسعه صادرات می تواند کشورهای منجر به این مقاله موجب تقویت این استدلال شده است که در صورت وجود مزیت نسبی در عوامل تولید ‘ استراتژی توسعه صادرات می تواند ضمن مهار ومحدود کردن آسیب پذیریهای داخلی ‘ کشور را از چنبره عقب ماندگی و وابستگی یک سویه نجات داده‘ زمینه را برای وابستگی متقابل فعالانه با دیگر واحدهای بین المللی فراهم آورد.
)