پارادایم پژوهشی علوم سیاسی در ایران مبتنی بر عاریت گرفتن تئوریهایی بوده است که بعضاً قابل تطبیق با شرایط و مسائل بومی ایران نبوده... از این تئوریهای مزبور نتوانسته اند در تبیین مسائل ویژه ایران کار گشا باشند. این مقاله درصدد است تا به ریشه یابی این امر بپردازد. برای انجام این کار چهار مقوله تئوریها‘مسائل (پرسشها)‘ روش و شاخص را مورد بحث قرارداده ایم تا بتوان گرایشهای بومی را درعلوم سیاسی ایرانی تقویت کرد.
)