سقراط پیر به کریتو گفت:
«نگران آن مباش که استادان فلسفه خوب اند یا نه‘ بلکه تنها به فلسفه بیندیش. بکوش تا آن را به خوبی وارسی کنی و دریابی‘ اگر آن را بد یافتی بکوش تا مردمان را از آن رویگردان کنی؛ اما اگر آنچنان بود که به اعتقاد من هست در آن صورت از آن پیروی و بدان خدمت کن و دلشاد باش »
با انکه آثار بزرگ فلاسفه سیاسی محتوای اصلی فلسفه سیاسی را تشکیل می دهند‘ باید میان تاریخ فلسفه سیاسی و فلسفه سیاسی تمیز داد.
آثار فلاسفه سیاسی تنها بعضا فلسفه سیاسی به معنای دقیق کلمه هستند؛ علم سیاست و توصیف نهادها ی سیاسی ‘ جامعه شناسی سیاسی‘ اخلاق و متافیزیک جز ء عمده ای از محتویات آن آثار به شمار می روند. بنابراین مطالعه تاریخ فلسفه سیاسی به معنی مطالعه فلسفه سیاسی نیست. به طریق اولی مورخ فلاسسفه سیاسی را نباید فیلسوف سیاسی به شمار آورد: بسیاری از استادان فلسفه سیاسی در حقیقت پژوهنده تاریخ کلی اندیشه های سیاسی هستند. اما بهمان دلیل که صرف حضور در مسابقه گاوبازی هر نظاره گر مشتاقی را گاوباز نمی کند‘ مطالعه تاریخ فلسفه نیز آنان را فیلسوف سیاسی نخواهد ساخت.
)