طی سال های بعد از جنگ دوم جهانی، دانشگـاه همواره یکی از مراکز اصلی تحــرک گروه‌های دانشجویی بوده است. از این مقطع زمانی به بعد و پیرو خروج رضاشاه از ایران شاهد شکل گیری جنبش های اجتماعی جدید در ایران بودهایم. چنین جنبش هایی دارای ماهیت و رویکرد انتقادی نسبت به ساختار دولت و قدرت سیاسی بوده است. شواهد نشان می دهد که به هر میزان فعالیت گروه‌های دانشجویی افزایش یابد، به همان میزان زمینههای شکل گیری شکاف و تعارضات اجتماعی نیز بیشتر می شود. به هر میزان جنبش های اجتماعی به ویژه جنبش های دانشجویی ماهیتی رادیکال تر پیدا کنند؛ طبیعی است که زمینه ظهور رادیکالیسم در فضای کنش اجتماعی گروه های دانشجویی ایجاد خواهد شد. به همین دلیل است که عموما ساختار قدرت تلاش می کند تا زمینه کاهش شکاف های سیاسی را از طریق بازتولید روابط جامعه - حکومت فراهم آورد.
)